جمعه, ۱ آذر ۱۳۹۲، ۱۰:۵۶ ق.ظ |
محمد باقر خداقلیزاده |۰ نظر
از همان لحظه که تقدیر مارا از شما جدا کرد تا کنون یاد شما خاطره های دنیای پاک شما امید حیاتمان گشته ما به عشق شما زنده ایم و به امید وصل کوی شما زنده ایم اما شما علی الظاهردلیلی ندیدید که اوقات پر ارجتان راصرف ما کنید چه بگوییم؟ راستی چگونه حرف دلمان را فریاد کنیم که بدانید بر ما چه میگذرد؟
